„Vekovnik palanačkog pozorišta“ (19)
Odlučiti se za scensko izvođenje „Tašane” Bore Stankovića, kojom ni sam Bora nije bio zadovoljan, predstavlja na neki način hrabrost, ali i dokaz pouzdanja u sopstvene snage. Režiju komada iz vranjskog života preuzima na sebe Života Rašić koji za naslovnu ulogu Tašane angažuje bivšu povremenu članicu beogradskog Narodnog pozorišta Sonju Perović. Dobar rezultat, prirodno, nije mogao izostati. „Tašana” spada u posebno vredne i dragocene predstave ovog Pozorišta. Premijera je održana 8. aprila 1934. godine, na prvi dan Uskrsa, u sali hotela “Central”.
Pozorište je steklo svoju fizionomiju i stvorilo specifičan scenski izraz koji ga obavezuje da održi svoj renome. U čast proslave godišnjice rada, pozorište priređuje predstavu „Sumnjivo lice” Branislava Nušića. Najbolje delo naše klasike i školski sugestivnu komediju „Sumnjivo lice” postavio je Ivan Bajazit. Jerotija je igrao sam Bajazit, Anđu, njegovu ženu-Vera Glišić, Maricu-Nada Katić, Vića je-Života Rašić, Pisari-Tika Nikodijević i Svetozar Đorđević, Tasa praktikant-Aleksandar Glišić, Đoka-Milenko Tomin, Aleksa Žunjić-Žarko Mitrović, gazde Spasa i Miladin su-Božidar Petrović i Aca Đorđević, a pandur Josa – Mile Nedeljković.
Ovom predstavom pozorište slavi godišnjicu plodnog i napornog rada sa repertoarom pretežno domaćih pisaca, koji je davalo sa velikim uspehom, na opšte zadovoljstvo publike. I kao što je započelo 17. aprila 1933 god. predstavom „Gospođa Ministarka” od B. Nušića, tako je i 22. aprila 1934. godine u „Centralu”, na završetku godišnjice rada, odigralo popularnu šalu „Sumnjivo lice” od našeg najboljeg komediografa. Na opšte zadovoljstvo glumaca, publika je uzela vidnog učešća u ovoj proslavi, što bi zadovoljilo i samog Nušića da je bio na predstavi jer u njegovoj komediografiji publika je važan sustvaralac, do čije pažnje mu je bilo neobično stalo. Predstava je bila dobra i duže vreme se zadržala na repertoaru.
U želji da pozorište još više približi običnom gledaocu, za predstave „Zimski kaput” Petra Petrovića-Pecije, „Izbačen iz svoje kuće” Huga Milera i „Svetski rat” Branislava Nušića, u prodaju su puštene ulaznice sa popularnom cenom. Premijera je održana šestog maja 1934. godine u sali hotela „Central”. Za ovu i mnoge druge predstave postoje plakati sa glumačkom podelom, ali bez navođenja reditelja. Da li to znači da je predstava kolektivno osmišljena i pripremljena za scensko izvođenje, ili, pak, reditelj postoji ali se premijere oglašavaju kao kolektivna režija, koja obično pati od svega onoga što odlikuje takve režije u kojoj svi imaju pravo, a o odgovornosti se ne razmišlja. Osnovno pravilo u pozorištu je da između pisca, glumca i publike stoji režiser, u protivnom mnoga dobra dela ostaju nedorečena, i publici nejasna.
Pozorište ne čeka da se pojavi prevod nekog teksta, pa da otpočne njegovo spremanje. Član ansambla, glumac Božidar Trudić, prevodi sa francuskog komad u tri čina „Pismo” Somerseta Moma. Režiju, po ko zna koji put, potpisuje Ivan Bajazit. Ulogom Lesli Stanlej, Sonja Perović po drugi put nastupa u ovom pozorištu. Publika je sa puno pažnje i interesovanja primila predstavu na premijernom izvođenju na prvi dan Duhova 27. maja 1934. godine, u hotelu „Central”.
